Kwiaty niezapominajki

stoję bez butów na środku łąki
otacza mnie morze niezapominajek
nachylam się i przyglądam
szukam tej wyjątkowej
jedynej w swoim rodzaju

znajduję kwiat młody
dopiero co wyrosły z nasiona
źdźbło prawie...
... uschnięte

pomimo gęsto pokrywającej
łąkę rosy umarło
a ja wznoszę ręce do nieba i płaczę
wiem że to nic nie znaczy
to chwila
wołam: dlaczego?
a potem sam sobie odpowiadam
przepraszam w myślach
nie wierzę w to co się stało 
ale wierzę w twoje spojrzenie 
znam odpowiedź
wiem że moja łza nie zbawi tego kwiatka
ale czy kwiaty niezapominajki to rozumieją

Nie jesteś kwiatem

nie dam się zwieść twoim słowom
mimo że są słodkie jak miód 
lepią się i wabią
twoje usta są jak nektar
pochlebstwa które z nich wychodzą 
jak ociekające sokiem owoce
ale ja nie jestem pszczołą
a ty nie jesteś kwiatem